Medewerkers

Janine Reitsma

Regelmatig wordt mij de vraag gesteld: “Waarom ben je logopedist geworden?”. Toen ik tien jaar oud was, leerde ik Kim kennen. Kim was doof en daardoor werd ik al op jonge leeftijd geconfronteerd met een groot communicatieprobleem. Door de juiste communicatiemiddelen in te zetten, leerde ik hoe ik met Kim kon communiceren.

Door deze ervaring kwam ik erachter dat communicatie niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt en dat een beperking in de communicatie vaak een zeer grote invloed heeft op je leven. Dit heeft mij geïnspireerd om logopedie te gaan studeren.

Na het afronden van de opleiding in 1999 heb ik voor de vrije vestiging gekozen omdat de afwisseling van volwassenen en kinderen met diverse stoornissen mij erg aantrok.

Na 12 jaar een logopediepraktijk te hebben gevoerd in Doorn en Langbroek kreeg ik de mogelijkheid om Logopedie Bennekom over te nemen. Een leuke nieuwe uitdaging! Vanaf 2015 heb ik mijn werkzaamheden in mijn eigen woonplaats en binnen het Paramedisch Centrum Bennekom voortgezet.

Nog elke dag ga ik met veel plezier naar mijn werk. Het blijft prachtig om te zien hoe een jongetje eindelijk zijn naam kan zeggen, een meisje vol trots vertelt dat ze de /r/ kan zeggen, gedragsproblemen afnemen omdat een kind zich beter kan uiten waardoor het begrepen wordt, een volwassene die zo opgelucht is dat het stemprobleem afneemt en naar alle waarschijnlijkheid toch haar beroep kan blijven uitoefenen.

Logopedie: het is een prachtig vak!

Anne Nijenhuis- Hoogerwerf

Al toen ik jong was wist ik dat ik graag met mensen wilde werken. Eindeloos heb ik opgepast, wel honderden boeken voorgelezen, ontelbare spelletjes gedaan. Bij een stage in het basisonderwijs werkte ik onder begeleiding van een logopedist aan woordenschat en taalbegrip. Ik ondervond wat ik eigenlijk al wist; in kleine groepjes of 1 op 1 werken met kinderen vond ik veel leuker!

In 2007 ben ik gestart met de opleiding logopedie in Utrecht , in 2011 studeerde ik af. Sindsdien werk ik bij Logopedie Bennekom.  Nog steeds lees ik veel voor en speel ik eindeloos spelletjes. Tenminste, zo voelt het vaak voor de (jongere) kinderen.  De spreektechnische kant van logopedie vind ik mateloos interessant. Dat een kind een klank niet kan uitspreken, maar dat het na oefening eindelijk lukt. Die blijheid is heerlijk.

Met de specialisatie Oro-Myofunctionele Therapie is de variatie in de praktijk toegenomen.  Een expertise met mooie resultaten. Bijzonder om te zien hoeveel invloed afwijkende mondgewoonten op het gebit kunnen hebben, en heel motiverend om samen met de cliënt hieraan te werken en het resultaat te kunnen zien!

Rianne Anema-de Jong

Dat ik logopedist ben geworden is voor de mensen die mij kennen geen verrassing. Als jong meisje las ik veel boeken en genoot ik ervan om met kinderen om te gaan. Tijdens mijn eerste baan in de kinderopvang ontdekte ik hoe waardevol het is om kinderen te begeleiden en te stimuleren in hun ontwikkeling. Het gaf mij veel voldoening om daar een bijdrage aan te leveren.

Na enkele jaren in de kinderopvang groeide mijn verlangen om kinderen op een meer individuele manier te ondersteunen, zodat ik écht oog kon hebben voor het individu en kon aansluiten op hun wensen en mogelijkheden. Het voelde dan ook als een logische stap om verder te studeren tot logopedist, een vak waarin alles samenkomt waar ik gelukkig van word.

Tijdens mijn studie maakte ik kennis met diverse logopedische settingen en ontdekte ik de veelzijdigheid van het vak. Ik geniet van de diversiteit die het werken in een eerstelijnspraktijk met zich meebrengt. Of ik nu spraak en taal bij kinderen stimuleer of afwijkende mondgewoonten behandel bij zowel kinderen als volwassenen, het blijft bijzonder om de vooruitgang van mijn cliënten te zien. Die glimlach wanneer iets lukt, dáár doe ik het voor.

Logopedie combineert mijn liefde voor het bieden van individuele begeleiding en mijn interesse in taal. Het blijft een voorrecht om bij te dragen aan de groei van ieder individu.